یاتاقان غلتکی، یکی از دو عضو کلاس بلبرینگ های نورد یا به اصطلاح ضد اصطکاک (عضو دیگر کلاس بلبرینگ است). مانند یک بلبرینگ، یک غلتک دارای دو مسیر شیاردار یا مسابقه است، اما توپ ها با غلتک جایگزین می شوند. غلتک ها ممکن است استوانه ای یا مخروطی کوتاه باشند. فقط بارهای شعاعی (یعنی بارهای عمود بر محور چرخش) زمانی که غلتک ها استوانه ای هستند را می توان حمل کرد، اما با غلتک های مخروطی هم بارهای شعاعی و رانشی یا محوری (یعنی موازی با محور چرخش) را می توان حمل کرد. . یک یاتاقان سوزنی دارای غلتک های استوانه ای است که نسبتاً باریک هستند و فضای بین نژادها را کاملاً پر می کنند. در بسیاری از موارد نژاد درونی کنار گذاشته می شود. از آنجا که تماس خطی بین غلتک و مسابقه وجود دارد، در حالی که در یک بلبرینگ تماس نقطه ای وجود دارد، در یک فضای معین، یک غلتک می تواند بار شعاعی بیشتری را نسبت به یاتاقان توپ حمل کند.

بلبرینگ، یکی از دو عضو کلاس بلبرینگ های نورد یا به اصطلاح ضد اصطکاک (عضو دیگر کلاس رولبرینگ است). عملکرد یک بلبرینگ اتصال دو عضو ماشین است که نسبت به یکدیگر حرکت می کنند به گونه ای که مقاومت اصطکاکی در برابر حرکت حداقل باشد. در بسیاری از کاربردها یکی از اعضا شفت چرخان و دیگری محفظه ثابت است.

سه بخش اصلی در بلبرینگ وجود دارد: دو مسابقه یا مسیرهای شیاردار حلقه مانند و تعدادی توپ فولادی سخت شده. نژادها با عرض یکسان اما قطرهای متفاوت هستند. کوچکتر که در داخل بزرگتر قرار می گیرد و روی سطح بیرونی آن شیار دارد، در سطح داخلی خود به یکی از اعضای دستگاه متصل می شود. نژاد بزرگتر دارای یک شیار در سطح داخلی خود است و در سطح بیرونی خود به عضو دیگر دستگاه متصل است. توپ ها فضای بین دو مسابقه را پر می کنند و با اصطکاک ناچیز در شیارها می غلتند. توپ ها به طور آزاد مهار می شوند و

متداول ترین بلبرینگ، با یک ردیف توپ، معمولاً به عنوان بلبرینگ شعاعی طبقه بندی می شود (یعنی بلبرینگی که برای حمل بارهای عمود بر محور چرخش طراحی شده است)، اما ظرفیت آن برای حمل بار محوری یا رانشی (یعنی. ، یک بار موازی با محور چرخش) ممکن است از ظرفیت شعاعی آن فراتر رود. یاتاقان تماس زاویه ای دارای یک طرف شیار بیرونی بریده شده است تا امکان وارد کردن توپ های بیشتری را فراهم کند، که به یاتاقان امکان می دهد بارهای محوری بزرگ را فقط در یک جهت حمل کند. این گونه بلبرینگ ها معمولاً به صورت جفت استفاده می شوند تا بارهای محوری بالا را بتوان در هر دو جهت حمل کرد. فاصله ها در یک بلبرینگ تک ردیفی به قدری کوچک است که هیچ انحراف محسوسی از شفت نسبت به یک محفظه را نمی توان در نظر گرفت. یکی از انواع یاتاقان های خود تراز دارای دو ردیف توپ و یک سطح داخلی کروی در قسمت بیرونی است. برای بارهای رانش خالص، بلبرینگ های رانش ساچمه ای وجود دارد که از دو صفحه شیاردار با گوی های بین آنها تشکیل شده است. مزیت برجسته یک بلبرینگ نسبت به بلبرینگ کشویی اصطکاک کم شروع آن است. با این حال، در سرعت‌هایی که به اندازه کافی بالا هستند تا یک لایه روغن حامل بار ایجاد شود، اصطکاک در یاتاقان‌های کشویی ممکن است کمتر از یاتاقان‌های توپ باشد.

بلبرینگ، در ساخت ماشین، یک رابط (معمولا یک تکیه گاه) که به اعضای متصل اجازه می دهد تا در یک خط مستقیم نسبت به یکدیگر بچرخند یا حرکت کنند. اغلب یکی از اعضا ثابت است و بلبرینگ به عنوان تکیه گاه برای عضو متحرک عمل می کند.

اکثر یاتاقان ها شفت های دوار را در برابر بارهای عرضی (شعاعی) یا رانش (محوری) پشتیبانی می کنند. برای به حداقل رساندن اصطکاک، سطوح تماس در یک یاتاقان ممکن است به طور جزئی یا کامل توسط یک لایه مایع (معمولاً نفت) یا گاز از هم جدا شوند. اینها بلبرینگ های کشویی هستند و بخشی از شفت که در یاتاقان می چرخد، ژورنال است. سطوح در یک بلبرینگ نیز ممکن است توسط توپ یا غلتک از هم جدا شوند. این یاتاقان‌های غلتشی شناخته می‌شوند. در تصویر، مسابقه داخلی با شفت می چرخد.